Η χώρα των χαμένων ταλέντων και ο τροχός

Τα χέρια μου ίδρωναν, δεν μπορούσα να καταπιώ, το στομάχι μου είχε γίνει κόμπος. «Πόσο άγχος;» σκέφτηκα. Δεν μπορούσα όμως να μην αγχωθώ, είχα την ευκαιρία να πετύχω όλα όσα ονειρευόμουν, ίσως… την τελευταία μου ευκαιρία. Σήμερα ο αρχηγός θα επιλέξει την βασίλισσα του γλεντιού. Μπορεί να είμαι η μεγαλύτερη από τα υπόλοιπα κορίτσια, όμως όταν ανακαλύφθηκε η φωτιά ήμουν άρρωστη και όταν ανακαλύφθηκε ο πέλεκυς βγήκα 2^η.  Τώρα, στην γιορτή της ανακάλυψης του τροχού θα με δοξάσουν, θα καθίσω δίπλα στον αρχηγό αρκεί να χορέψω και να τραγουδήσω όπως μόνο εγώ ξέρω.. «Ζωζώ, βγαίνεις», φώναξε η υπεύθυνη της εκδήλωσης (στην πραγματικότητα φώναζε άναρχες κραυγές όμως δεν υπήρχε ομιλία στα νεανικά μου χρόνια). Βγήκα έξω… και άλλαξα το γλέντι για πάντα.

Επίγειος παράδεισος και taxi fashion

Το ομορφότερο μέρος του πλανήτη, ο παράδεισος επί της γης. Ότι μεταξύ μας η Ελλάδα θεωρείται το ομορφότερο μέρος του πλανήτη είναι δεδομένο. Μόνοι μας κάναμε τα καλλιστεία, μόνοι μας ψηφίσαμε. Μην φανταστείτε φυσικά πως εννοούμε, την Λάρισα, την Κοζάνη ή καμιά άλλη ηπειρωτική πόλη. Όχι, όχι, τα νησιά εννοούμε. Για το γεγονός πως οι ηπειρωτικές πόλεις μας χτυπάνε top 10 στην λίστα των ασχημότερων πόλεων του πλανήτη δεν μας νοιάζει και πολύ. Μας νοιάζουν οι νησάρες μας. Δεν έχει σημασία αν 9 μήνες τον χρόνο, και η πολιτεία και οι κάτοικοι της ηπειρωτικής Ελλάδας τα έχουν γραμμένα στα αρχίδια τους. Τα καλοκαίρια τα αγαπάμε, τα θέλουμε ξανά δικά μας, πως αλλιώς θα ήμασταν η πιο όμορφη χώρα του πλανήτη;

Αμάνικο vs Μίνι Καύσωνας 1-0

Λιώνει η χώρα, στον φούρνο η Ελλάδα, θα σπάσουνε θερμόμετρα, θα κλάψουνε μανούλες, μίνι καύσωνας, η μητέρα όλων των καυσώνων!! Μερικές από τις φράσεις που χρησιμοποιούν ο έλληνες δημοσιογράφοι, οι οποίοι φροντίζουν πάντοτε να αντιμετωπίζουν με την δέουσα ψυχραιμία τις καλοκαιρινές θερμοκρασίες. Στην συνέχεια την σκυτάλη παίρνουν οι ειδικοί που μας δίνουν συμβουλές για το πως θα επιβιώσουμε τον καύσωνα. Να πίνετε πολλά υγρά. Να είστε σε μέρη με σκιά. Να φοράτε αντηλιακό. Τα μικρά παιδιά να μην εκτίθενται στον ήλιο. Οι ηλικιωμένοι να παραμένουν σε μέρη με κλιματισμό. Να φοράτε ελαφριά, ανοιχτόχρωμα ρούχα και το απόλυτο που άκουσα σε δελτίο χτες, οι άντρες να φοράνε αμάνικο. Αμάνικο;

Gazoza LeMon(ντ) 7/7/2011 Άσχετος πρόλογος και άντε elatte

Έστω ότι είσαι ένας μικρός πλην τίμιος blogger. Ξυπνάς το πρωί, γύρω στις 12 (αν γράφεις σε blog μάλλον είσαι άνεργος), ανοίγεις το word και ξεκινάς την προετοιμασία γραφής. Λέξεις δεν βγαίνουν, έμπνευση μηδέν. Ωραία σκέφτεσαι, θα κάνω μία βόλτα, θα ανοίξω την τηλεόραση, θα σερφάρω στο net. Και όμως, όσο και αν προσπαθήσεις μόνο ένα θέμα σου έρχεται στο μυαλό. Το πακέτο κρίση-τρόικα-ΔΝΤ-αγανακτισμένοι-Νάντια Μπουλέ. Λες «όχι δεν θα γράψω για αυτά, τα ακούω όλοι μέρα, οι χιλιάδες αναγνώστες μου θέλουν να ξεφύγουν όταν με διαβάζουν, να πουν «τι καλά, ξεχάστηκα για 5 λεπτά». Συνεχίζεις την προσπάθεια, μια, δυο, τρεις μέρες και όμως ακόμα το ίδιο θέμα στο μυαλό σου. Κάπου εκεί είναι που πρέπει να πεις «δεν γαμιέται, θα γράψω για αυτό μήπως και μου φύγει».

Η μέρα που παραλίγο να άλλαζε την Ελλάδα

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011, η μέρα που παραλίγο να άλλαζε την Ελλάδα. Η μέρα που η χώρα γνώρισε την μεγαλύτερη μεταπολιτευτική της διαδήλωση. Η μέρα που σχεδόν όλοι οι έλληνες, είτε ήταν ακροδεξιοί, είτε ήταν αριστεροί, είτε ήταν πρώην πασοκονεοδημοκράτες που οδήγησαν την χώρα σε αυτή την κατάσταση (αυτοί φταίνε μάλλον περισσότερο, όχι οι βουλευτές, αλλά ας κάνουμε τις πάπιες), είτε ήταν κάγκουρες, είτε ήταν χαζογκόμενες, βάλανε στην άκρη τις διαφορές τους και ένωσαν την φωνή τους ενάντια στην πολιτική του μνημονίου και της κυβέρνησης.

Πάμε όλοι μαζί σε μια παραλία -ο καθένας όμως στο μέρος του- Trilogy Finale

Previously on πάμε όλοι μαζί σε μια παραλία: Η χαζογκόμενα ακόμα περιτριγυρίζεται από τα αιμοβόρα μπακούρια. Οι σωματοχτίστες σκουπίζουν τα χειμερινά τους δάκρυα, βάζουν τα λάδια τους και στέκονται όρθιοι. Το παιδί μπαμπακοίτα συνεχίζει τις μάταιες προσπάθειές μήπως και τραβήξει την προσοχή του πατέρα του (ο οποίος αλλάζει μαγιό με την τεχνική «πετσέτα»). Ο άρχοντας των παραλιών έμαθε σε δύο δελφίνια να κολυμπάνε και οι κάγκουρες φωνάζουνε ακόμα τον Μάκη που δεν λέει να τους ακούσει. Και τώρα η συνέχεια στις οθόνες σας.

Πάμε όλοι μαζί σε μια παραλία -ο καθένας όμως στο μέρος του- (Part 2)

Previously on πάμε όλοι μαζί σε μια παραλία

Οι «μόλις βγήκα από μπουντρούμι» συνεχίζουν να παρτάρουν στην Πάρο μαζί με τους 64 κολλητούς τους, η «μη, μη, μη, μη» οικογένεια περνάει χαλαρές ώρες απαγορεύσεων στην παραλία, το σαλιαροζεύγαρο ακόμα χαμουρεύεται, οι ρασταguys παροτρύνουν τους υπόλοιπους λουόμενους να «βγάλουν τα make up και να πάνε Jamaica», ο gadgeτακιας ανέβασε στο facebook όλες τις photos που έβγαλε με τίτλο living my myth in Greece, ο «κάθε φορά πρώτη φορά» ακόμα να μπει στην θάλασσα γιατί κρυώνει και τέλος η πετσέτα είναι ακόμα μόνη. Και τώρα η συνέχεια στις οθόνες σας.

Πάμε όλοι μαζί σε μια παραλία -ο καθένας όμως στο μέρος του- (Part 1)

Η εποχή που αυτή η χώρα αποκτά λόγο ύπαρξης μόλις έφτασε. Το καλοκαίρι είναι εδώ. Τα μπάνια του λαού πλησιάζουν και τότε θα σταματήσουν να μας νοιάζουν νέα μέτρα, δόσεις δανείων και λοιπά πεζά πράγματα. Γιατί στην τελική είμαστε το εξοχικό της Ευρώπης, δεν είναι δική μας δουλειά να ασχολούμαστε με την οικονομία, αυτά είναι για τους βόρειους. Εμείς έχουμε να προετοιμαστούμε για το πώς θα κλέψουμε και θα εκμεταλλευτούμε περισσότερους τουρίστες. Ήδη τα σάντουιτς των 6 ευρώ ετοιμάζονται, οι φραπέδες με διαμαντοζάχαρη (για αυτό αγγίζουν τα 8 ευρώ) μπήκαν στα σέικερ, τα deluxe studios με τα κρεβάτια από το χωριό και το μπάνιο χωρίς μπανιέρα ξεκινούν από τα 150 ευρώ και η είσοδος στην παραλία απαιτεί καταναλωτικό δάνειο. Αφού λοιπόν τα πληρώσουμε όλα αυτά θα αναρωτηθούμε με την υπόλοιπη παρέα, μα πως φτάσαμε εδώ αυτή την χώρα; Φυσικά οι τουρίστες επιστρέφουν στην χώρα τους και μιλάνε για αυτά που είδαν. Και τότε θα λένε «πανέμορφη χώρα, αλλά μακάρι να μην ζούσαν σε αυτήν έλληνες». Ας πει κάποιος πως δεν έχουν δίκιο..

Gazoza LeMon(ντ) 26/05/2011 (Αγανακτισμένοι οπλίτες)

Η εβδομαδιαία Gazoza LeMon(ντ) δεν χρειάζεται συστάσεις. Πιστή στο εβδομαδιαίο ραντεβού της (σχεδόν πιστή) είναι εδώ για να μεταδώσει τα νέα στην πραγματική τους διάσταση.

Αγανακτισμένοι πολίτες και αγανακτισμένοι οπλίτες: Δεκάδες χιλιάδες κόσμου συγκεντρώθηκαν σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και διαμαρτυρήθηκαν ανεξάρτητα, χωρίς κομματική ταυτότητα δήθεν ενάντια στο μνημονίου και τα νέα μέτρα. Όμως στην πραγματικότητα μόνο ένα πράγμα μπόρεσε να κάνει τους έλληνες να σηκωθούν από τον καναπέ τους. Όχι, δεν ήταν τα νέα μέτρα, δεν ήταν η ανεργία, δεν ήταν η κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων. Ήταν το λάθος των Ισπανών να σηκώσουν πανό που έγραφε «Κάντε ησυχία, θα ξυπνήσετε τους έλληνες».

Gazoza LeMon(ντ) 18/05/2011

Κάποτε για να ενημερωθείς χρειαζόταν απλά να περάσεις μία βόλτα από ένα δημόσιο κτίριο ώστε να ακούσεις τα πιο hot νέα από τον κήρυκα (εντάξει το ξεκίνησα από λίγο παλιά, ακολουθεί άλμα 2000 ετών). Στην συνέχεια η ανάπτυξη της τυπογραφίας γέννησε την εφημερίδα, έτσι εκατομμύρια άνθρωποι απέκτησαν πρόσβαση στην ενημέρωση και μπόρεσαν επιτέλους να ασχοληθούν με κάτι ενώ ήταν  στην τουαλέτα ( οι μαρτυρίες για το τι ακριβώς έκαναν μέχρι τότε είναι συγκεχυμένες). Να σημειωθεί εδώ πως στην αρχή της ζωής της η εφημερίδα προοριζόταν αποκλειστικά για ανάγνωση και δεν υπήρχαν ένθετα και cd δώρο!! Στις αρχές του 20^ου αιώνα την εμφάνιση του έκανε και το ραδιόφωνο. Η πρώτη μορφή άμεσης ενημέρωσης άλλαξε τον τρόπο και την ταχύτητα με την οποία μεταδίδονταν τα νέα. Πλέον όπου και αν ζούσες το μόνο που χρειαζόταν να κάνεις, ήταν να συντονιστείς στον σταθμό της αρεσκείας σου και τα νέα έρχονταν σε σένα.

G.Ε.Π. (Gazozikos Επαγγελματικός Προσανατολισμός)

Αν νομίζετε πως το ΠΑΣΟΚ φταίει για όλα κάνετε λάθος. Αν έχετε την παραμικρή εντύπωση πως η Νέα Δημοκρατία μας έφερε σ’ αυτή την κατάσταση τότε λυπάμαι πολύ. Αν έχετε καταλήξει πως το εντεταλμένο σχέδιο των μεγάλων δυνάμεων για την καταστροφή της χώρας που ζυμώνεται εδώ και δεκαετίες από τους ιμπεριαλιστές παίρνει πλέον σάρκα και οστά, τότε Αλέκα δεν περίμενα να με διαβάζεις. Αυτό που πραγματικά μας οδήγησε σε αυτή την κατάσταση σαν κράτος είναι τα 40 χρόνια ενός παράλογου εκπαιδευτικού συστήματος και μιας αραχνιασμένης κοινωνικής νοοτροπίας. Αυτό που μας έφερε εδώ είναι η ανυπαρξία σωστού επαγγελματικού προσανατολισμού.

Κοψίδια και Επίδαυρος

Κάποτε για να φας το φαγητό σου σε απειλούσαν πως θα έρθει ο γύφτος να σε κλέψει (η πιο κουλή απειλή στον κόσμο, ένα κάρο παιδιά έχει, τι σε θέλει εσένα), πως τα παιδάκια στην Αφρική πεινάνε (βέβαια όταν τους έλεγες το λογικό «δώστε το σε αυτά τα παιδάκια που πεινάνε, εγώ έσκασα» σου απαντούσαν με το επιχείρημα: χαστούκι). Κανένας από τους γονείς, δεν σκέφτηκε ποτέ πως «άνθρωπος είναι, δεν θα πεθάνει από την πείνα, όταν θέλει θα φάει». Τελικά, κέρδιζαν οι γονείς και κατάφερναν να κάνουν τον Γιαννάκη τους χοντρό και μετά κατηγορούσαν τα γονίδια «έχει πάρει από τον πατέρα του, που είναι εύσωμος» ( ο πατέρας του δεν έχει αφήσει σουβλάκι και τηγανιτή πατάτα στην ησυχία της).

Gazoza για μετά το Πάσχα

Βρίσκεσαι στο κέντρο της Αθήνας, 6 το απόγευμα, δεν υπάρχει άνθρωπος, «Κυριακή», είναι η πρώτη σκέψη που περνάει από το μυαλό σου. Επόμενη σκηνή: τυχαίο ελληνικό χωριό που σφύζει από ζωή, «15 Αύγουστος ή εκλογές», σκέφτεσαι. Μύκονος 9 το βράδυ, όλα glamorous και lifestylικά όπως τα ξέρεις, κόσμος παντού, θεωρείς πως το παζλ συμπληρώθηκε, είναι 15 Αύγουστος. Όμως κοντοστέκεσαι, κάτι δεν ταιριάζει… Γιατί δεν βλέπεις πουθενά κανένα μαγιό; Έστω ένα παρεό βρε αδερφέ; Γιατί όλοι είναι ντυμένοι glamorous μεν, ανοιξιάτικα δε; Γουρλώνεις τα μάτια σου, «πώς δεν το είδα;;» αναρωτιέσαι, «είναι Πάσχα». Ξυπνάς ιδρωμένος, θα μπορούσε να είναι εφιάλτης, όμως όχι, το Πάσχα είναι όνειρο, είναι η απόλυτη αργία.

Οι νόμοι του Μ.Μ.Μ.Μέρφυ

Τα ΜΜΜ δεν αρέσουν σε κανέναν. Αυτός είναι ο πρώτος και απαράβατος νόμος. Σε κανέναν όμως. Μέχρι και ο οδηγός του λεωφορείου παίρνει το αυτοκίνητο για να πάει σπίτι του. Και μόνο στην σκέψη πως θα είναι όρθιος σαν παστωμένη σαρδέλα και αγκαλιά με έναν ιδρωμένο εργάτη βγάζει σπυριά, όπως όλοι μας. Τότε γιατί είναι γεμάτα τα ΜΜΜ; Αν πάρουμε τα πράγματα από την αρχή θα δούμε πως ο μόνος λόγος είναι το οικονομικό. Αν δεν μπορείς να αγοράσεις αυτοκίνητο (και να αγοράσεις, πλέον δεν έχεις χρήματα να το κουνήσεις) αναγκαστικά θα μετακινηθείς αλλιώς. Απόδειξη πως μόνο το οικονομικό σε οδηγεί στην στάση είναι πως τα ΜΜΜ τα σχεδιάζουν άνθρωποι που δεν τα χρησιμοποιούν ποτέ! Εξαιρούνται τα αεροπλάνα-πλοία, αν και όνειρο όλων είναι να αποκτήσουν τόσα χρήματα ώστε να μην τα χρησιμοποιήσουν ποτέ ξανά και να έχουν τα δικά τους. Τώρα τελευταία οι επιταγές του οικολογικού trend επιβάλουν τα ΜΜΜ ως τον πιο must τρόπο μετακίνησης, αν δεν μπορείς φυσικά να πάρεις υβριδικό. Μετά από χρόνια προσωπικής έρευνας σε ΜΜΜ (για τις ανάγκες αυτού του άρθρου φυσικά) αποφάσισα να μοιραστώ την εμπειρία μου και τα αποτελέσματα της έρευνας συγκεντρώνοντας εδώ τους νόμους που διέπουν την λειτουργία τους.

Ρόδα, Τσάντα και Psychology (Trilogy Finale)

Previously in Ρόδα Τσάντα και Psychology: Η νοικοκυρά απέκτησε το αυτοκίνητο που ποτέ δεν ονειρευόταν (ούτε ηλεκτρικά παράθυρα δεν έχει αυτός ο κουβάς, δεν το θέλω). Ο αγρότης της ασφάλτου πάρκαρε στο σιντριβάνι έξω από τα μπουζούκια έκλεισε το CD με τον Βολάνη και μπήκε να αποτελειώσει την επιδότηση. Ο βενζινοαίματος ακόμα ανεβοκατεβαίνει σε ένα βουνό και φαντασιώνεται το πλήθος να τον αποθεώνει για τις εκπληκτικές του ικανότητες και ο οικολόγος πρήζει μια γιαγιά σε ένα χωριό λέγοντας της πως πρέπει να αφήσει το γαϊδούρι και να πάρει Prius καθώς το γαϊδούρι δεν είναι υβριδικό και μολύνει. Και τώρα το τελευταίο κεφάλαιο της τριλογίας που τάραξε τα νερά της αυτοκινητιστικής ψυχολογίας.

Ρόδα, Τσάντα και Psychology (Part 2)

Previously on Ρόδα Τσάντα και Psychology:  Η χαζογκόμενα πάλεψε και απέκτησε το Mini Cooper των ονείρων της, «τι γλυκούλικο που είναι το Mini Cooper, το θέλωωωωω.». Ο Ανάρχας διαφώνησε με τους αστυνομικούς ως προς το αν έχουν την δικαιοδοσία να τον γράψουν καθώς δεν τους αναγνωρίζει. Ο οικογενειάρχης πήγε και ήρθε από την δουλειά με την ίδια μίζερη έκφραση, ενώ η γυναίκα του δεν έχασε την ευκαιρία να του τα ψάλλει. Τέλος ο alternative έκανε τα πράγματα με τον δικό του μοναδικά εναλλακτικό τρόπο αποφεύγοντας τις σειρήνες του mainstream. Και τώρα η συνέχεια στις οθόνες σας.

Ρόδα, Τσάντα και Psychology (Part 1)

Καθημερινά με σταματούν απλοί καθημερινοί (τα σαββατοκύριακα δεν κυκλοφορούν) άνθρωποι στον δρόμο και με ρωτάνε, Tonny, εσύ που ξέρεις τόσα και τόσα από αυτοκίνητα, γράψε ένα άρθρο για το τι αυτοκίνητο έχει ο καθένας. Τότε εγώ τους κοιτάω, χαμογελάω και απαντώ: ΟΚ. Φυσικά το παραπάνω σενάριο είναι προϊόν φαντασίας καθώς ως γνωστόν κανείς δεν ξέρει ποιος είμαι, ούτε και η μάνα μου. Παρόλα αυτά δεν μπορώ να αγνοήσω την λαϊκή απαίτηση καθώς το αυτοκίνητο είναι ότι καλύτερο στην κατηγορία «δείξτο μου να σου πω ποιος είσαι». Μπορεί να ξεγελάσεις τους άλλους σχετικά με το ποιος πραγματικά είσαι όμως το αυτοκίνητό σου θα λέει πάντα την αλήθεια. 

Dreams και Πρόοδος

Μία ολόκληρη χώρα (Αμερική) και ένα ολόκληρο οικονομικό σύστημα (καπιταλισμός) βασίστηκαν στο λεγόμενο αμερικάνικο όνειρο. Το να έχει δηλαδή ο καθένας την δυνατότητα να γίνει από ένας ασήμαντος, κάποιος σημαντικός. Με αυτό το διαφημιστικό τρικ ο καπιταλισμός κατάφερε να κατατροπώσει τα υπόλοιπα κοινωνικό-οικονομικό-πολιτικά συστήματα και να αναδειχθεί πρώτος στις προτιμήσεις των άβουλων πολιτών ανά την υφήλιο. Φυσικά η Ελλάδα, καθότι είναι και πολύ μέσα στα πράγματα, δεν θα μπορούσε να μείνει έξω από το trend του καπιταλισμού. Για πολλά χρόνια κάθε είδους βοσκός-αγρότης-κ.λ.π. παρατούσαν τις δουλειές τους και κατέβαιναν στην Αθήνα για ένα καλύτερο αύριο, για να μπορέσουν και αυτοί να γίνουν υπάλληλοι και να κυνηγήσουν το Athenean Dream.

Λαμέ και Γένεσις

Στην αρχή ο Θεός έφτιαξε τον ουρανό και την γη, στα ανάμεσα έφτιαξε τα υπόλοιπα συμπληρώματα (ζώα, φυτά, πράγματα και το ομώνυμο παιχνίδι) και εκεί στο τέλος άρχισε να ασχολείται με πιο σοβαρά πράγματα. Ξεκίνησε λοιπόν την προτελευταία μέρα να ασχολείται με την κατασκευή των ανθρώπων και ενώ τους ξεπέταξε όλους σχεδόν σε 2 ωρίτσες και άρχισε να ετοιμάζεται για την τελευταία μέρα που είχε ρεπό, ένα μοντέλο ανθρώπου είχε αποδειχθεί ελαττωματικό και όσο και αν προσπαθούσε δεν μπορούσε να βρει τι φταίει. Ήταν οι Έλληνες που σε αντίθεση με τους άλλους λαούς δεν ήταν χαρούμενοι με τίποτα. Τους έδινε δουλειές που θα πληρώνονται χωρίς να δουλεύουν, τους έφτιαξε νησιά να κάνουν διακοπές όλο τον χρόνο, τους έγραψε τεράστια ιστορία για να μπορούν να πρίζουν τον υπόλοιπο πλανήτη, τους έφτιαξε την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Οι Έλληνες όμως δεν ήταν χαρούμενοι με τίποτα, κάθονταν εκεί, δυστυχισμένοι και «κενοί». Και τότε είπεν ο Θεός, Γενηθήτω τα μπουζούκια και οι Έλληνες χάρηκαν και ανεφώνησαν, ‘ΩΠΑ.

Να 'ταν το 2004 καμιά 40 χρόνια

Στην σύγχρονη ελληνική ιστορία υπάρχουν τρεις ημερομηνίες σταθμός. Τρεις χρονιές απόλυτης εθνικής υπερηφάνειας. Η αρχή της επανάστασης το 1821 (όχι όπως αυτή η «άτιμη» εκπομπή στο Σκάι που λέει τα πράγματα όπως έγιναν άλλα όπως τα μάθαμε στο σχολείο, όπως θέλουμε να νομίζουμε πως έγιναν). Tο ΟΧΙ του Ιωάννη Μεταξά το 1940, όπου για μία ακόμα φορά σώσαμε όλο τον πλανήτη κερδίζοντας ουσιαστικά τον πόλεμο και οι άλλοι μας χρωστάνε γιατί δεν κάνανε τίποτα. Τέλος, η σημαντικότερη ημερομηνία από όλες, το 2004. Το 2004 ήταν η χρονιά που όλοι ήταν χαρούμενοι, η χρονιά που οι απανταχού χρυσαυγίτες μπορούσαν να βγουν στους δρόμους και να ψάλλουν τον εθνικό ύμνο, να βαφτούν γαλανόλευκοι, να ανεμίσουν τα λάβαρα και κανείς να μην τους κοιτάει περίεργα.

Ψεκασμοί και επιμήκυνση

Η θεωρία συνομωσίας περί ψεκάσματος είναι φαντάζομαι γνωστή σε όλους. Τι, δεν είναι; Ωραία, ας το πάρουμε από την αρχή. Όλοι έχετε δει τις άσπρες γραμμές που αφήνουν τα αεροπλάνα, θα μου πείτε είναι αέρια που εκπέμπουν τα αεροπλάνα από τις «εξατμίσεις» τους. Μέγα λάθος, μας ψεκάζουν λέει η θεωρία συνομωσίας που κυκλοφορεί εδώ και χρόνια. Κάθε φορά που περνάει ένα αεροπλάνο και αφήνει αυτή την άσπρη γραμμή στον ουρανό σας ψεκάζει (εγώ δεν έχω πρόβλημα, από τότε που το διάβασα κυκλοφορώ με μάσκα) και ένας θεός ξέρει τι σας κάνει. Μόλις λοιπόν περάσει το αεροπλάνο στην περιοχή παρατηρείται αύξηση των πονοκεφάλων και των τάσεων για εμετό. Σατανικοί λοιπόν αυτοί που το κάνουν, μάλλον πρόκειται για φαρμακοποιούς που θέλουν να ξεφορτωθούν τα αποθέματα depon.

Οι Μαλακάσιανς και το κάστρο του Τακέσι

Και ενώ η παγκόσμια κοινή γνώμη δεν πρόλαβε να μαζέψει τα κομμάτια της από την οργή της φύσης στο λεκανοπέδιο. Και ενώ οι Μαλακάσιανς (ονομασία που έδωσε η διεθνής επιστημονική κοινότητα στους επιζώντες τις Μαλακάσας) προσπαθούν σιγά σιγά να σταθούν ξανά στα πόδια τους με την υποστήριξη ειδικών ψυχολόγων, μια νέα επίδειξη των φυσικών δυνάμεων έρχεται να αναστατώσει τον πλανήτη. Ο τεράστιος σεισμός στην Ιαπωνία και το τσουνάμι που ακολούθησε μας απέδειξε για άλλη μια φορά πως είμαστε πολύ μικροί μπροστά στην δύναμη της φύσης και ξύπνησε στους Έλληνες δημοσιογράφους τις πρόσφατες αναμνήσεις της έκρηξης του ηφαιστείου της Σαντορίνης και του τσουνάμι που κατέστρεψε τον Μινωικό πολιτισμό.

Και ο Batman θέλει τον γείτονά του

Ο Batman έχει τον Joker, τα στρουμφάκια τον Δρακουμέλ, το γιν το γιανκ, οι Αμερικάνοι τους πάντες και ο έλληνας τον γείτονα. Βασική αρχή αυτού του κόσμου είναι να υπάρχει ένας εχθρός που μισείς θανάσιμα. Γιατί μπορεί ο Batman να κυνηγάει μέρα και νύχτα τον Joker αλλά η αλήθεια είναι πως θα βαριόταν την ζωή του αν δεν υπήρχαν οι κακοί (sic) που πολεμάει. Φανταστείτε τον να σουλατσάρει με το Batmobile χωρίς προορισμό, ο Robin να του τηλεφωνεί για να του φτιάξει την διάθεση μα ο Batman να μην το σηκώνει, δεν θα γινόταν και η πιο πετυχημένη ταινία είναι η αλήθεια.

Η Λευκή Λαίλαπα και το Καλαμαράκι

Από την απαρχή του ελληνικού πολιτισμού (ω ναι, τόσο παλιά) οι Έλληνες ζούσαν για έναν λόγο, τις αργίες. Ναι είναι δύσκολο να το πιστέψετε αλλά έτσι είναι πραγματικά.  Το μοναδικό στοιχείο που διασώθηκε στους αιώνες και έφτασε και στους σημερινούς έλληνες ήταν το πιο βαθιά ριζωμένο, ήταν ο έρωτας με τις αργίες. Απορίας άξιο πως ενώ έχουν γραφτεί εκατοντάδες τόμοι και στίχοι για τους άλλους, τιποτένιους έρωτες στην ζωή μας, κανείς δεν έγραψε τίποτα για τον μεγαλύτερο. Εντάξει δεν θα αλλάζατε με τίποτα τον έρωτα της ζωής σας, αν όμως στο δίλλημα βάζαμε τις αργίες;;;  Τότε μοιάζει ξαφνικά με ξεπέτα, όταν αντιμετωπίζει την αληθινή σας αγάπη… τις ΑΡΓΙΕΣ (αμέσως μετά το αργίες μπαίνει πομπώδης μουσική στα πρότυπα του Μπεν Χουρ).

Αν ακούσεις έναν Έλληνα του εξωτερικού να μιλάει για το πόσο του λείπει η Ελλάδα και να λέει κάτι του στυλ «Μου λείπει τόσο πολύ η Ελλάδα, μου λείπει η ευγένια των ανθρώπων, ο ήλιος και το κρασί» στην πραγματικότητα λέει κάτι σαν «Ευτυχώς που έφυγα και είδα άσπρη μέρα, αλλά πόσο μου λείπουν οι …. (τατατατ, πάλι μπαίνει η μουσική ντε) ΑΡΓΙΕΣ.»