Ο Batman έχει τον Joker, τα στρουμφάκια τον Δρακουμέλ, το γιν το γιανκ, οι Αμερικάνοι τους πάντες και ο έλληνας τον γείτονα. Βασική αρχή αυτού του κόσμου είναι να υπάρχει ένας εχθρός που μισείς θανάσιμα. Γιατί μπορεί ο Batman να κυνηγάει μέρα και νύχτα τον Joker αλλά η αλήθεια είναι πως θα βαριόταν την ζωή του αν δεν υπήρχαν οι κακοί (sic) που πολεμάει. Φανταστείτε τον να σουλατσάρει με το Batmobile χωρίς προορισμό, ο Robin να του τηλεφωνεί για να του φτιάξει την διάθεση μα ο Batman να μην το σηκώνει, δεν θα γινόταν και η πιο πετυχημένη ταινία είναι η αλήθεια.
Ας αποδεχτούμε λοιπόν πως οι απόλυτοι εχθροί είναι αναγκαίοι για όλους. Για τον Έλληνα λοιπόν ο απόλυτος εχθρός είναι ο γείτονας. Η έχθρα με τον γείτονα δεν κάνει διακρίσεις σε ηλικία και κοινωνική θέση. Ο άστεγος μισεί τον απέναντι άστεγο γιατί έπιασε το βολικό παγκάκι, το παιδάκι σιχαίνεται το κακομαθημένο γειτονόπουλο γιατί όλα τα παιχνίδια του είναι καλύτερα, ο τυπικός μέσος 40ρης (μέσος σε όλα όμως, μένει στον μεσαίο όροφο, έχει μέσο βάρος, μέσο ύψος, μέσης αξίας αυτοκίνητο, μέσης ομορφιάς γυναίκα, έχει συνήθως και την μέση του) φθονεί τον απέναντι με το καλύτερο αυτοκίνητο-γυναίκα-δουλειά και ο Λάτσιος δεν αντέχει άλλο τα τσιλιμπουρδίσματα που κάνουν δίπλα ο Μιχάλης και η Ζέτα. Γενικά από τον κανόνα δεν ξεφεύγει κανείς, όσο και αν προσπαθήσει.
Το ιδιαίτερο που χρίζει μελέτης είναι ότι και οι δύο πλευρές θεωρούν τον άλλον καλύτερο. Ο ένας ζηλεύει το αυτοκίνητο του γείτονα και ο γείτονας τον κώλο της γυναίκας του ένα. Και οι δύο μπορούν με επιχειρήματα να αποδείξουν πως και οι δύο είναι σε χειρότερη κατάσταση από τον άλλο. Θα σκεφτόταν κανείς πως ο ανταγωνισμός με τον γείτονα μπορεί να λειτουργήσει θετικά και για τις δύο πλευρές, μέγα λάθος. Ο σκοπός δεν είναι η προσωπική πρόοδος αλλά να μπεις στο μάτι του γείτονα. Στην επιχείρηση συμμετέχουν οι πάντες, η σύζυγος που ασκεί ψυχολογικό πόλεμο στην σύζυγο του γείτονα με ατάκες του στυλ «α, αγοράσατε και εσείς Mercedes; Αν χρειαστείτε κάτι ρωτήστε τον άντρα μου, 25 χρόνια που έχει ΜΟΝΟ Mercedes ξέρει τα πάντα». Συμμετέχουν φυσικά και τα παιδιά, σαν άλλοι διηπειρωτικοί πύραυλοι χτυπάνε χωρίς να το περιμένεις με δήθεν ειλικρινείς ατάκες που μοναδικό σκοπό έχουν να καταστρέψουν ψυχολογικά τον γείτονα, χαρακτηριστικό παράδειγμα το «Κύριε γείτονα και γειτόνισσα; Μια φορά είδα τον μπαμπά μου στο μπάνιο και έχει κάτι ανάμεσα στα πόδια του μεγάλο σαν τον βόα που είδαμε στο ζωολογικό κήπο (για καλύτερη εμπειρία παιδικής ομιλίας έπρεπε να τραβάτε περισσότερο τα φωνήεντα)».
Είναι δε τέτοιος ο εθισμός με τον πόλεμο στον γείτονα που βλέπουμε συνέχεια μαγαζιά του ίδιου είδους το ένα δίπλα από το άλλο. Ανθοπωλεία στην σειρά, με ανθοπώλες έτοιμους να «θάψουν» για ώρες τα τριαντάφυλλα των υπολοίπων και να σας πείσουν πως οι άλλοι πουλάνε 28φυλλα στην τιμή τριαντάφυλλου κλέβοντας έτσι τον κοσμάκη. Κρεοπώλες που ορκίζονται πως στο κρεοπωλείο του δίπλα, τα κρέατα είναι τόσο παλιά που η οικογένεια του γουρουνιού που κρέμεται εμφανίστηκε προχτές για να του κάνει τα 40. Θα μπορούσαν βέβαια ανταγωνιστικά μαγαζιά να μην ανοίγουν κοντά το ένα με το άλλο, αλλά τότε θα είχαμε καταστάσεις ανάλογες του καταθλιπτικού Batman.
Και φυσικά επειδή η χώρα κατοικείται από έλληνες (την καημένη), βλέπουμε το ίδιο φαινόμενο και σε μεγαλύτερο επίπεδο. Οι Λαρισαίοι μισούν τους Βολιώτες γιατί τολμούν να. . . συνορεύουν μαζί τους (μα πως τόλμησαν). Το ένα χωριό μισεί το δίπλα, το ένα νησί το απέναντι. Επειδή όμως η Ελλάδα δεν θα μπορούσε παρά να αποτελεί πρότυπο στις γειτονικές σχέσεις, μισεί του πάντες. Αλβανία, F.Y.R.O.M. (τι διπλωματικά που το έγραψα), Βουλγαρία και Τουρκία αποτελούν την μαύρη λίστα. Ότι κάνουν είναι για να βλάψει εμάς και δεν ασχολούνται με τίποτα άλλο. Δεν θα έπρεπε ποτέ να επηρεάσουμε αυτές τις χώρες με θετικό τρόπο, δεν γίνετε ντε, πώς να συνεννοηθείς μαζί τους τόσο που μας μισούν;; Βέβαια αν επισκεφθείτε μία από αυτές τις χώρες θα δείτε πως δεν ασχολούνται και πολύ μαζί μας αλλά είναι σίγουρα και αυτό μέρος του οργανωμένου σχεδίου εναντίον μας. Και δεν θέλω να ακούω θεωρίες για το αν συνορεύαμε με Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία τα πράγματα θα ήταν καλύτερα. Και τότε θα θέλαμε να χτυπήσουμε ανελέητα με φρέσκες μπαγκέτες και κρουασάν τους Γάλλους, θα λέγαμε όπου σταθούμε και βρεθούμε για το ότι οι Ιταλοί έκλεψαν από εμάς τα μακαρόνια και την πίτσα (σαν τους άτιμους τούρκους και τους μπακλαβάδες τους ντε) και όσο για τους Γερμανούς ότι δεν μας δίνουν και άλλα λεφτά να φάμε (ουάου γίνεται και τώρα).
Είναι όμως τελικά αυτά τα μικρά πράγματα στην ζωή που την κάνουν να αξίζει, είναι ο γείτονας που χτυπήθηκε περισσότερο από την κρίση, είναι η γυναίκα του γείτονα που έκανε ένα κώλο να, είναι η κόρη του γείτονα που κλέφτηκε με Αλβανό (ταυτόχρονο μίσος για δύο γείτονες συνδυάστηκε, double fun) είναι όλα αυτά που σε κάνουν να λες «ναι, η ζωή είναι όμορφη τελικά»
YYYYYYYYEEEEEEEEEEEEEEEEAAAAAAAAAAAAAAH
ΑπάντησηΔιαγραφή