Η Λευκή Λαίλαπα και το Καλαμαράκι

Από την απαρχή του ελληνικού πολιτισμού (ω ναι, τόσο παλιά) οι Έλληνες ζούσαν για έναν λόγο, τις αργίες. Ναι είναι δύσκολο να το πιστέψετε αλλά έτσι είναι πραγματικά.  Το μοναδικό στοιχείο που διασώθηκε στους αιώνες και έφτασε και στους σημερινούς έλληνες ήταν το πιο βαθιά ριζωμένο, ήταν ο έρωτας με τις αργίες. Απορίας άξιο πως ενώ έχουν γραφτεί εκατοντάδες τόμοι και στίχοι για τους άλλους, τιποτένιους έρωτες στην ζωή μας, κανείς δεν έγραψε τίποτα για τον μεγαλύτερο. Εντάξει δεν θα αλλάζατε με τίποτα τον έρωτα της ζωής σας, αν όμως στο δίλλημα βάζαμε τις αργίες;;;  Τότε μοιάζει ξαφνικά με ξεπέτα, όταν αντιμετωπίζει την αληθινή σας αγάπη… τις ΑΡΓΙΕΣ (αμέσως μετά το αργίες μπαίνει πομπώδης μουσική στα πρότυπα του Μπεν Χουρ).

Αν ακούσεις έναν Έλληνα του εξωτερικού να μιλάει για το πόσο του λείπει η Ελλάδα και να λέει κάτι του στυλ «Μου λείπει τόσο πολύ η Ελλάδα, μου λείπει η ευγένια των ανθρώπων, ο ήλιος και το κρασί» στην πραγματικότητα λέει κάτι σαν «Ευτυχώς που έφυγα και είδα άσπρη μέρα, αλλά πόσο μου λείπουν οι …. (τατατατ, πάλι μπαίνει η μουσική ντε) ΑΡΓΙΕΣ.»

Πριν λίγες μέρες πέρασε άλλη μία συνηθισμένη μέρα αργίας, μία από τις top γιατί εξασφαλίζει τριήμερο, η Καθαρά Δευτέρα. Εκατομμύρια ελλήνων για να ξεπλυθούν από το απόλυτο αμάρτημα της ακολασίας του καρναβαλιού τρώνε μέχρι σκασμού κατεψυγμένα θαλασσινά σε ταβέρνες  χωρίς καταλόγους και αγνώστης ποσότητας εορταστικές τιμές. Φυσικά δεν λείπει η παραδοσιακή λαγάνα, αυτό το παρεξηγημένο αρτοπαρασκεύασμα που σιχαίνεται όσο τίποτα την Καθαρά Δευτέρα καθώς μόνο τότε θυμούνται την ύπαρξή του. Τα μικρά παιδιά ανυπομονούν για το πατροπαράδοτο πέταγμα του χαρταετού και για ακόμα μία φορά διαπιστώνουν το πόσο άχρηστοι είναι οι πατεράδες τους που δεν καταφέρνουν να σηκώσουν τον χαρταετό ούτε μισό μέτρο. Την εικόνα του άχρηστου πατέρα ολοκληρώνει ακόμα περισσότερο το ειρωνικό βλέμμα του γείτονα με την Mercedes, την πιο ωραία γυναίκα και τον χαρταετό που έχει φτάσει στα 3 χιλιόμετρα ύψος. Φυσικά ο πατέρας τα ρίχνει όλα στα λεφτά και στο «Αν έδινα και εγώ 200 ευρώ για χαρταετό θα τον πετούσα καλύτερα.» Στην συνέχεια ανοίγει μία μπύρα και ξεκινά να κατηγορεί την κρίση και την ριμάδα την κοινωνία που τον πολεμά.

Όμως για περιμένετε, αυτή η Καθαρά Δευτέρα δεν ήταν τελικά συνηθισμένη. Τα ΜΜΕ επί μέρες μας προειδοποιούσαν για την επέλαση του χιονιά, της λευκής λαίλαπας, του διαβόλου που θα φοράει άσπρα, του, του, του, του. Και τελικά εκεί, αργά το απόγευμα της καθαράς Δευτέρας η φύση εξαπέλυσε την οργή της, μια σωστή χιονοθύελλα ξέσπασε ρίχνοντας το τερατώδες ποσό των 3 εκατοστών χιονιού. Οι αρχές δεν ήταν προετοιμασμένες για τέτοιες ποσότητες, μέχρι 2 εκατοστά ίσως να τα καταφέρναν, αλλά 3; Έτσι οι εκπληκτικά σκληραγωγημένοι κάτοικοι των Αθηνών αφέθηκαν στο έλεος του Λευκού Σίφουνα και των 3 εκατοστών του.  Ούρλιαζαν μπροστά στις κάμερες για το πως ενώ ήταν γνωστό όλη την εβδομάδα πως η φύση θα ρίξει πάνω μας το άσπρο της δώρο, οι αρχές δεν ήταν προετοιμασμένες. Ούρλιαζαν λοιπόν οι χιλιάδες οδηγοί που ενώ και αυτοί ήξεραν για το χιόνι δεν φρόντισαν, να γυρίσουν νωρίτερα, να έχουν αλυσίδες και γεμάτα ρεζερβουάρ. Δεν κατάλαβαν πως ο λόγος που δεν λειτουργεί τίποτα είναι πως όλες οι υπηρεσίες αποτελούνται από ανθρώπους σαν και αυτούς, που ενώ ήξεραν αποφάσισαν πως είναι καλύτερο να μην κάνουν τίποτα. Ούρλιαζαν λοιπόν όλοι σε όποια κάμερα έβρισκαν, φυσικά ο ένας έριχνε την ευθύνη στον άλλον, οι οδηγοί στις αρχές, οι αρχές στο κράτος, το κράτος στους οδηγούς. Ποτέ ξανά 3 εκατοστά δεν προκάλεσαν τόση αίσθηση.

Τελικά όλοι κατέληξαν πως φταίει η Μέρκελ και το Δ.Ν.Τ., σε αυτούς προσέθεσαν και τον Θεό που χτυπάει και αυτός τον καημένο, τον περήφανο, τον καραμπουζουκλή, τον μάγκα τον Έλληνα. Ο Λιακόπουλος μίλησε για το σχέδιο όλου του πλανήτη εναντίον του πιο σημαντικού λαού στον κόσμο (τους Έλληνες ντε). Όλοι από το σπίτι αγαλλιάσαμε όταν είδαμε πως σώθηκαν από του χάρου τα δόντια όλοι αυτοί οι άνθρωποι στις εθνικές και αρχίσαμε να ανάβουμε κεριά μήπως και συνεχίσει να χιονίζει και κερδίσουμε μπόνους τετραήμερο. Οι προσευχές δεν εισακούστηκαν,  τα κανάλια όμως είχαν ετοιμάσει δεκάδες ρεπορτάζ  τρόμου, δεκάδες ρεπόρτερ σε όλες τις γωνιές τις πόλεις μετέδιδαν την μανία της φύσης, ο κόσμος ούρλιαζε, τα γυναικόπαιδα τρέχαν να προστατευτούν. Ο λευκός θάνατος δεν άφησε τίποτα στο πέρασμα του, 4 νιφάδες στο Σύνταγμα, 40 στην Εκάλη και η μητέρα όλων των θεομηνιών έδειχνε ασταμάτητη. Ευτυχώς τα ρεπορτάζ για την κατασκευή ιγκλού από τον Σπύρο Λούλη και οι συμβουλές από 9 ultimate chef για το πως να μαγειρέψετε τον σκύλο σας όταν δεν θα έχει μείνει τίποτα φαγώσιμο, ηρέμησαν κάπως τα πράγματα.

Και ξαφνικά η Καθαρά Δευτέρα ανήκει πια στο παρελθόν και πλέον στις φαντασιώσεις των απανταχού ελλήνων κυριαρχεί μόνο ένα πράγμα, η 25 Μαρτίου, η μέρα που θα πλημυρίσουμε ξανά από περηφάνια και ίσως πλημμυρίσουμε και κυριολεκτικά κερδίζοντας ξανά τετραήμερο. Στέκεται εκεί και μας κοιτάει, φορώντας ότι πιο προκλητικό (πέφτει Παρασκευή ντε) και εμείς σαν άλλοι επιβήτορες ετοιμαζόμαστε να την κατακτήσουμε.