Κοψίδια και Επίδαυρος

Κάποτε για να φας το φαγητό σου σε απειλούσαν πως θα έρθει ο γύφτος να σε κλέψει (η πιο κουλή απειλή στον κόσμο, ένα κάρο παιδιά έχει, τι σε θέλει εσένα), πως τα παιδάκια στην Αφρική πεινάνε (βέβαια όταν τους έλεγες το λογικό «δώστε το σε αυτά τα παιδάκια που πεινάνε, εγώ έσκασα» σου απαντούσαν με το επιχείρημα: χαστούκι). Κανένας από τους γονείς, δεν σκέφτηκε ποτέ πως «άνθρωπος είναι, δεν θα πεθάνει από την πείνα, όταν θέλει θα φάει». Τελικά, κέρδιζαν οι γονείς και κατάφερναν να κάνουν τον Γιαννάκη τους χοντρό και μετά κατηγορούσαν τα γονίδια «έχει πάρει από τον πατέρα του, που είναι εύσωμος» ( ο πατέρας του δεν έχει αφήσει σουβλάκι και τηγανιτή πατάτα στην ησυχία της).

Gazoza για μετά το Πάσχα

Βρίσκεσαι στο κέντρο της Αθήνας, 6 το απόγευμα, δεν υπάρχει άνθρωπος, «Κυριακή», είναι η πρώτη σκέψη που περνάει από το μυαλό σου. Επόμενη σκηνή: τυχαίο ελληνικό χωριό που σφύζει από ζωή, «15 Αύγουστος ή εκλογές», σκέφτεσαι. Μύκονος 9 το βράδυ, όλα glamorous και lifestylικά όπως τα ξέρεις, κόσμος παντού, θεωρείς πως το παζλ συμπληρώθηκε, είναι 15 Αύγουστος. Όμως κοντοστέκεσαι, κάτι δεν ταιριάζει… Γιατί δεν βλέπεις πουθενά κανένα μαγιό; Έστω ένα παρεό βρε αδερφέ; Γιατί όλοι είναι ντυμένοι glamorous μεν, ανοιξιάτικα δε; Γουρλώνεις τα μάτια σου, «πώς δεν το είδα;;» αναρωτιέσαι, «είναι Πάσχα». Ξυπνάς ιδρωμένος, θα μπορούσε να είναι εφιάλτης, όμως όχι, το Πάσχα είναι όνειρο, είναι η απόλυτη αργία.

Οι νόμοι του Μ.Μ.Μ.Μέρφυ

Τα ΜΜΜ δεν αρέσουν σε κανέναν. Αυτός είναι ο πρώτος και απαράβατος νόμος. Σε κανέναν όμως. Μέχρι και ο οδηγός του λεωφορείου παίρνει το αυτοκίνητο για να πάει σπίτι του. Και μόνο στην σκέψη πως θα είναι όρθιος σαν παστωμένη σαρδέλα και αγκαλιά με έναν ιδρωμένο εργάτη βγάζει σπυριά, όπως όλοι μας. Τότε γιατί είναι γεμάτα τα ΜΜΜ; Αν πάρουμε τα πράγματα από την αρχή θα δούμε πως ο μόνος λόγος είναι το οικονομικό. Αν δεν μπορείς να αγοράσεις αυτοκίνητο (και να αγοράσεις, πλέον δεν έχεις χρήματα να το κουνήσεις) αναγκαστικά θα μετακινηθείς αλλιώς. Απόδειξη πως μόνο το οικονομικό σε οδηγεί στην στάση είναι πως τα ΜΜΜ τα σχεδιάζουν άνθρωποι που δεν τα χρησιμοποιούν ποτέ! Εξαιρούνται τα αεροπλάνα-πλοία, αν και όνειρο όλων είναι να αποκτήσουν τόσα χρήματα ώστε να μην τα χρησιμοποιήσουν ποτέ ξανά και να έχουν τα δικά τους. Τώρα τελευταία οι επιταγές του οικολογικού trend επιβάλουν τα ΜΜΜ ως τον πιο must τρόπο μετακίνησης, αν δεν μπορείς φυσικά να πάρεις υβριδικό. Μετά από χρόνια προσωπικής έρευνας σε ΜΜΜ (για τις ανάγκες αυτού του άρθρου φυσικά) αποφάσισα να μοιραστώ την εμπειρία μου και τα αποτελέσματα της έρευνας συγκεντρώνοντας εδώ τους νόμους που διέπουν την λειτουργία τους.

Ρόδα, Τσάντα και Psychology (Trilogy Finale)

Previously in Ρόδα Τσάντα και Psychology: Η νοικοκυρά απέκτησε το αυτοκίνητο που ποτέ δεν ονειρευόταν (ούτε ηλεκτρικά παράθυρα δεν έχει αυτός ο κουβάς, δεν το θέλω). Ο αγρότης της ασφάλτου πάρκαρε στο σιντριβάνι έξω από τα μπουζούκια έκλεισε το CD με τον Βολάνη και μπήκε να αποτελειώσει την επιδότηση. Ο βενζινοαίματος ακόμα ανεβοκατεβαίνει σε ένα βουνό και φαντασιώνεται το πλήθος να τον αποθεώνει για τις εκπληκτικές του ικανότητες και ο οικολόγος πρήζει μια γιαγιά σε ένα χωριό λέγοντας της πως πρέπει να αφήσει το γαϊδούρι και να πάρει Prius καθώς το γαϊδούρι δεν είναι υβριδικό και μολύνει. Και τώρα το τελευταίο κεφάλαιο της τριλογίας που τάραξε τα νερά της αυτοκινητιστικής ψυχολογίας.

Ρόδα, Τσάντα και Psychology (Part 2)

Previously on Ρόδα Τσάντα και Psychology:  Η χαζογκόμενα πάλεψε και απέκτησε το Mini Cooper των ονείρων της, «τι γλυκούλικο που είναι το Mini Cooper, το θέλωωωωω.». Ο Ανάρχας διαφώνησε με τους αστυνομικούς ως προς το αν έχουν την δικαιοδοσία να τον γράψουν καθώς δεν τους αναγνωρίζει. Ο οικογενειάρχης πήγε και ήρθε από την δουλειά με την ίδια μίζερη έκφραση, ενώ η γυναίκα του δεν έχασε την ευκαιρία να του τα ψάλλει. Τέλος ο alternative έκανε τα πράγματα με τον δικό του μοναδικά εναλλακτικό τρόπο αποφεύγοντας τις σειρήνες του mainstream. Και τώρα η συνέχεια στις οθόνες σας.

Ρόδα, Τσάντα και Psychology (Part 1)

Καθημερινά με σταματούν απλοί καθημερινοί (τα σαββατοκύριακα δεν κυκλοφορούν) άνθρωποι στον δρόμο και με ρωτάνε, Tonny, εσύ που ξέρεις τόσα και τόσα από αυτοκίνητα, γράψε ένα άρθρο για το τι αυτοκίνητο έχει ο καθένας. Τότε εγώ τους κοιτάω, χαμογελάω και απαντώ: ΟΚ. Φυσικά το παραπάνω σενάριο είναι προϊόν φαντασίας καθώς ως γνωστόν κανείς δεν ξέρει ποιος είμαι, ούτε και η μάνα μου. Παρόλα αυτά δεν μπορώ να αγνοήσω την λαϊκή απαίτηση καθώς το αυτοκίνητο είναι ότι καλύτερο στην κατηγορία «δείξτο μου να σου πω ποιος είσαι». Μπορεί να ξεγελάσεις τους άλλους σχετικά με το ποιος πραγματικά είσαι όμως το αυτοκίνητό σου θα λέει πάντα την αλήθεια.