Η μέρα που παραλίγο να άλλαζε την Ελλάδα

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011, η μέρα που παραλίγο να άλλαζε την Ελλάδα. Η μέρα που η χώρα γνώρισε την μεγαλύτερη μεταπολιτευτική της διαδήλωση. Η μέρα που σχεδόν όλοι οι έλληνες, είτε ήταν ακροδεξιοί, είτε ήταν αριστεροί, είτε ήταν πρώην πασοκονεοδημοκράτες που οδήγησαν την χώρα σε αυτή την κατάσταση (αυτοί φταίνε μάλλον περισσότερο, όχι οι βουλευτές, αλλά ας κάνουμε τις πάπιες), είτε ήταν κάγκουρες, είτε ήταν χαζογκόμενες, βάλανε στην άκρη τις διαφορές τους και ένωσαν την φωνή τους ενάντια στην πολιτική του μνημονίου και της κυβέρνησης.

Πάμε όλοι μαζί σε μια παραλία -ο καθένας όμως στο μέρος του- Trilogy Finale

Previously on πάμε όλοι μαζί σε μια παραλία: Η χαζογκόμενα ακόμα περιτριγυρίζεται από τα αιμοβόρα μπακούρια. Οι σωματοχτίστες σκουπίζουν τα χειμερινά τους δάκρυα, βάζουν τα λάδια τους και στέκονται όρθιοι. Το παιδί μπαμπακοίτα συνεχίζει τις μάταιες προσπάθειές μήπως και τραβήξει την προσοχή του πατέρα του (ο οποίος αλλάζει μαγιό με την τεχνική «πετσέτα»). Ο άρχοντας των παραλιών έμαθε σε δύο δελφίνια να κολυμπάνε και οι κάγκουρες φωνάζουνε ακόμα τον Μάκη που δεν λέει να τους ακούσει. Και τώρα η συνέχεια στις οθόνες σας.

Πάμε όλοι μαζί σε μια παραλία -ο καθένας όμως στο μέρος του- (Part 2)

Previously on πάμε όλοι μαζί σε μια παραλία

Οι «μόλις βγήκα από μπουντρούμι» συνεχίζουν να παρτάρουν στην Πάρο μαζί με τους 64 κολλητούς τους, η «μη, μη, μη, μη» οικογένεια περνάει χαλαρές ώρες απαγορεύσεων στην παραλία, το σαλιαροζεύγαρο ακόμα χαμουρεύεται, οι ρασταguys παροτρύνουν τους υπόλοιπους λουόμενους να «βγάλουν τα make up και να πάνε Jamaica», ο gadgeτακιας ανέβασε στο facebook όλες τις photos που έβγαλε με τίτλο living my myth in Greece, ο «κάθε φορά πρώτη φορά» ακόμα να μπει στην θάλασσα γιατί κρυώνει και τέλος η πετσέτα είναι ακόμα μόνη. Και τώρα η συνέχεια στις οθόνες σας.

Πάμε όλοι μαζί σε μια παραλία -ο καθένας όμως στο μέρος του- (Part 1)

Η εποχή που αυτή η χώρα αποκτά λόγο ύπαρξης μόλις έφτασε. Το καλοκαίρι είναι εδώ. Τα μπάνια του λαού πλησιάζουν και τότε θα σταματήσουν να μας νοιάζουν νέα μέτρα, δόσεις δανείων και λοιπά πεζά πράγματα. Γιατί στην τελική είμαστε το εξοχικό της Ευρώπης, δεν είναι δική μας δουλειά να ασχολούμαστε με την οικονομία, αυτά είναι για τους βόρειους. Εμείς έχουμε να προετοιμαστούμε για το πώς θα κλέψουμε και θα εκμεταλλευτούμε περισσότερους τουρίστες. Ήδη τα σάντουιτς των 6 ευρώ ετοιμάζονται, οι φραπέδες με διαμαντοζάχαρη (για αυτό αγγίζουν τα 8 ευρώ) μπήκαν στα σέικερ, τα deluxe studios με τα κρεβάτια από το χωριό και το μπάνιο χωρίς μπανιέρα ξεκινούν από τα 150 ευρώ και η είσοδος στην παραλία απαιτεί καταναλωτικό δάνειο. Αφού λοιπόν τα πληρώσουμε όλα αυτά θα αναρωτηθούμε με την υπόλοιπη παρέα, μα πως φτάσαμε εδώ αυτή την χώρα; Φυσικά οι τουρίστες επιστρέφουν στην χώρα τους και μιλάνε για αυτά που είδαν. Και τότε θα λένε «πανέμορφη χώρα, αλλά μακάρι να μην ζούσαν σε αυτήν έλληνες». Ας πει κάποιος πως δεν έχουν δίκιο..