Κοψίδια και Επίδαυρος

Κάποτε για να φας το φαγητό σου σε απειλούσαν πως θα έρθει ο γύφτος να σε κλέψει (η πιο κουλή απειλή στον κόσμο, ένα κάρο παιδιά έχει, τι σε θέλει εσένα), πως τα παιδάκια στην Αφρική πεινάνε (βέβαια όταν τους έλεγες το λογικό «δώστε το σε αυτά τα παιδάκια που πεινάνε, εγώ έσκασα» σου απαντούσαν με το επιχείρημα: χαστούκι). Κανένας από τους γονείς, δεν σκέφτηκε ποτέ πως «άνθρωπος είναι, δεν θα πεθάνει από την πείνα, όταν θέλει θα φάει». Τελικά, κέρδιζαν οι γονείς και κατάφερναν να κάνουν τον Γιαννάκη τους χοντρό και μετά κατηγορούσαν τα γονίδια «έχει πάρει από τον πατέρα του, που είναι εύσωμος» ( ο πατέρας του δεν έχει αφήσει σουβλάκι και τηγανιτή πατάτα στην ησυχία της).

Φυσικά ,για να μην ξεχνιόμαστε, οι έλληνες είναι οι φύλακες της μεσογειακής διατροφής. Δεν τους ενημέρωσαν όμως πως η μεσογειακή διατροφή δεν σημαίνει τρώω στην μεσόγειο αλλά έχει να κάνει με το τι τρώω. Βέβαια αν ακούσει κάπου κάποιος Έλληνας για μεσογειακή διατροφή φουσκώνει από υπερηφάνεια και λέει «για αυτό ζούμε εμείς τόσο πολύ και διατηρούμαστε έτσι». Το έτσι είναι σχετικό όμως, με 3 στους 4 ανθρώπους πάνω από το φυσιολογικό τους βάρος. Φτάσαμε σε σημείο να κάνουν έρευνα στην Ελλάδα οι New York Times για το πώς καταντήσαμε έτσι ενώ κάνουμε την καλύτερη διατροφή στον κόσμο. Σοκαρίστηκαν οι αμερικάνοι δημοσιογράφοι όταν μας είδαν να καταπίνουμε σουτζουκάκια για ορεκτικό, 3 πίτσες όταν έχει μπάλα, 10 σουβλάκι για κυρίως, ένα κοκορέτσι για το καλό και να τηγανίζουμε τα πάντα (συνοδεύονται πάντα με την φράση «για να λαδώσει το εντεράκι μας»). Χτυπάμε όμως και μία χωριάτικη για αρχή και το κάναμε το καθήκον μας. Στο τελικό άρθρο των N.Y.Times ανέφεραν πως η σημερινή διατροφή των ελλήνων δεν έχει απολύτως καμία σχέση με την παραδοσιακή μεσογειακή διατροφή! Είναι να απορείς γιατί πάλι μας πετάνε λάσπη και λένε ψέματα.

Εμείς εξάλλου μεγαλώσαμε με το νους υγιής εν σώματι υγειές και κάθε μέρα το τηρούμε κατά γράμμα. Δεν πιστεύω πως υπάρχει κανείς που να θαυμάζει τα αρχαιοελληνικά αγάλματα και να μην βλέπει κάτι από τον εαυτό του (τι κάτι, ολόιδιοι είμαστε). Όσο για τον νου εκεί και αν υπάρχουν ομοιότητες, η πολυπραγμοσύνη μας (βλέπε Γιώργο Τράγκα) και η συνεχής αναζήτηση γνώσεων που μας χαρακτηρίζουν μόνο στους άμεσους απόγονους των αρχαίων ελλήνων θα μπορούσαν να υπάρχουν. Γιατί μόνο εμείς ήπιαμε μπύρες εκεί που αγόρευε ο Αριστοτέλης, ανοίξαμε μία Havanna στην παραλία που αναπτύχθηκε το πυθαγόρειο θεώρημα, χτίσαμε τα δικά μας θαύματα κάτω από τον Παρθενώνα, ανεβάσαμε τις ίδιες παραστάσεις στην Επίδαυρο (ειδικά τώρα που θα παίζει ο Σάκης), χαμουρέψαμε στο Σούνιο (οκ μάλλον το κάνανε και οι αρχαίοι). Ευτυχώς δεν μείναμε στα παλιά αλλά κάθε μέρα αποδεικνύουμε πως είμαστε άξιοι συνεχιστές αυτής της κληρονομιάς. Πάντα πρωτοπόροι στον πολιτισμό, στην ηθική, στην οικονομία, στη μουσική (έστω και αν έχει πέσει όλο το βάρος στον Χατζηγιάννη, αυτός αντέχει), στις επιστήμες, στον κινηματογράφο, παντού.

Και όμως όλα αυτά δεν τα αναγνωρίζουν οι βάρβαροι-ξένοι, δεν ενημερώθηκαν πως πρέπει να μας αποδίδουν φόρο τιμής για ακόμα 2.000 χρόνια που τους κατεβάσαμε από τα δέντρα. Οι δημοσιογράφοι ευτυχώς φροντίζουν να μας το υπενθυμίζουν κάθε μέρα με ατάκες του στυλ «παντού υπάρχει ένας έλληνας», «το ελληνικό δαιμόνιο», «τι μπορεί να καταφέρει η ελληνική ψυχή», «6 έλληνες καλεσμένοι στον γάμο Ουίλιαμ-Κέιτ!!!», «η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της». Η Ελλάδα δεν φταίει σε τίποτα, τα παιδιά της την φάγανε. Δεν είναι όμως όλα τόσο μαύρα, λίγη ταπεινότητα (τι ταπεινότητα ρε μπάμια Tonny, εδώ σε λέμε έχουμε εφεύρει την δημοκρατία), λίγη αισιοδοξία, μία τζούρα οράματος, σοταρισμένα με προσωπική επαναστατικότητα (προσπαθώ να κερδίσω το κοινό των εκπομπών μαγειρικής) και μόνο προς το καλύτερο μπορούμε να πάμε. Εντάξει μπορούμε να πάμε και προς το χειρότερο αλλά ας μην το σκεφτόμαστε τώρα.